یکی از ویژگی های انقلاب اسلامی در ایران، بسیج مردمی بود که توسط سه عامل مهم، یعنی: رهبری، ایدئولوژی و سازمان صورت می‌گرفت. رهبری انقلاب به عنوان مرجعی دینی و شیعی با ویژگی‌های کاملاً کاریزمایی با استفاده از ایدئولوژی اسلامی و قرائتی مبتنی بر مقتضیات زمان از اسلام، به راستی به یک بسیج کاملاً فراگیر دست زد. این بسیج مردمی توانست در کمترین زمان و با کمترین هزینه، رژیم پیشین حاکم بر ایران را ساقط و نظام ی جدیدی را جایگزین آن نماید. نقش مردم در پیروزی انقلاب ایران، نقشی اساسی و تعیین کننده بود. پس از پیروزی و تداوم انقلاب در مراحل بعدی نیز این بسیج ی و مردمی همچنان با قوت در اختیار رهبری قرار داشت. همزمان با شروع جنگ تحمیلی، مردم در جبهه‌های جنگ حضور یافتند و این حضور تا پایان جنگ ادامه داشت. البته باید گفت در یک سال اول شروع جنگ به علت عدم تجارب لازم و وجود موانعی در فرماندهی جنگ، حضور مردم چندان غالب و چشمگیر نبود، اما پس از رفع این موانع، حضور مردم آنچنان بالا گرفت که عملیات‌های پی در پی برای بیرون راندن دشمن از اراضی اشغالی، شروع شد و در فاصله‌ای کمتر از ۹ ماه، چهار عملیات بزرگ ثامن‌الائمه(ع)، طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس انجام گرفت و اکثریت سرزمین‌های اشغالی از دشمن پس گرفته شد. این حرکت عظیم و سریع در جنگ عمدتاً ناشی از حضور داوطلبانه مردمی بود که در پی اطاعت از دستور رهبری دینی با ویژگی هایی کاریزماتیک در قالب بسیج ۲۰ میلیونی راهی میادین نبرد شدند و خالصانه و بدون هیچگونه چشم داشتی، مردانه جنگیدند و بسیاری از آنان جان خود را بر سر هدف گذاشتند. حضور مردم در جنگ هشت ساله در این حجم و با این ابعاد سابقه تاریخی چندانی در تاریخ گذشته جنگ های ایران ندارد. کشور ما در گذشته جنگ های زیادی را تجربه کرده بود اما حضور مردم با این گستردگی در هیچکدام وجود نداشت. تنها در جنگ های ایران و روس در زمان قاجاریه بود که با فتوای برخی از علما بخشی از مردم در میادین جنگ حضور یافتند. اما این حضور با حضوری که مردم ایران در جنگ هشت ساله داشتند قابل مقایسه نیست.
جنگ ,حضور ,مردم ,بسیج ,مردمی ,انقلاب ,مردم در ,حضور مردم ,در جنگ ,بود که ,جنگ های
درباره این سایت